Druk cyfrowy

Od klasycznego druku offsetowego różni się on tym, że nie wymaga skomplikowanej i kosztownej przygotowalni . Co za tym idzie nie ma kosztów startowych i właśnie dzięki temu warto drukować tą techniką małe nakłady. Technologie cyfrowe wysuwają się na prowadzenie pod względem szybkiej produkcji, elastyczności i ekonomicznego druku pełnokolorowych prac w małych nakładach.

Metody druku cyfrowego:

-Jonografia (elektrografia) stosuje się w niej cylinder drukowy pokryty warstwą dielektryka, tzw. warstwą elektrograficzną; warstwę ładuje się elektrycznie w określonych miejscach, zgodnie z rysunkiem oryginału, za pomocą strumienia jonów wytwarzanego w urządzeniu sterowanym komputerem; w wyniku tego procesu w warstwie powstaje utajony obraz elektrostatyczny; wywoływanie obrazu i jego przeniesienie oraz utrwalenie na podłożu drukowym odbywa się w taki sam sposób jak w metodzie elektrografii. 

-Elektrofotografia - kontroler wydruku przerabia dane wejściowe na tzw. ramkę, która jest zrastrowanym, rozseparowanym zestawem danych o drukowanym obrazie. Na tej podstawie maszyna moduluje wiązkę laserową, która naświetla naładowany elektrostatycznie, kręcący się cylinder (fotoreceptor), pokryty odpowiednim materiałem światłoczułym, tworzy elektrostatyczny obraz utajony. Proszek barwiący (toner) zmieszany ze sproszkowanym ferromagnetykiem (zazwyczaj żelazem), zwanym nośnikiem (developer), jest zbliżany do powierzchni cylindra i przykleja się do niego w miejscach naświetlonych przez laser . Następnie proszek barwiący przenoszony jest na zadrukowywane podłoże (najczęściej papier, ale też folię przezroczystą lub barwioną, papier samoprzylepny lub papier do przenoszenia wydruków na inne przedmioty), i jest z nim zespalany termicznie.

-Magnetografia - obraz jest tworzony za pomocą gęstej siatki obwodów elektrycznych rozmieszczonych na cylindrze, wytwarzających pola magnetyczne. Proszek ferromagnetyczny tworzy obraz na cylindrze w miejscach działania pól magnetycznych.

-Elkografia - oparta jest na elektrokoagulacji. W metodzie tej wykorzystuje się wodne farby, które zawierają pigmenty i specjalne polimery. Cykl drukowania składa się z kilka etapów. W pierwszym etapie na pokryty cienką warstwą oleju cylinder nanoszona jest warstwa farby na bazie wody. Obracający się cylinder przesuwa się pod głowicą z igiełkami, która jest sterowana przez komputer. W końcowym etapie nadmiar farby z części nieobrazowych usuwa się gumowym raklem.

- Termografia - na papier nakłada się stempel z nadrukiem który częściowo go moczy. Potem w to miejsce usypuje się proszek. Proszek następnie ogrzewa się do 500 stopni Celsjusza. Ten proszek zwiększa swoja objętość i tworzy strukturę przestrzenną.

- Ink Jet - technologia druku, w której kropelki atramentu uzyskują określoną postać na skutek temperatury bądź efektu piezoelektrycznego i dalej w postaci strumienia atramentu "wystrzeliwane" przez końcówkę wylotową dyszy na papier.

Technologia stosowana w najpopularniejszych drukarkach komputerowych. Druk cyfrowy na maszynach wielkoformatowych można podzielić na:

Lateksowy - to druk barwnikami na bazie wody na tanich nośnikach na potrzeby biura bez użycia rozpuszczalników obniżających jakość wydruku. Natychmiastowe wydruki są ostre i gotowe do aplikacji, a co najważniejsze chronią środowisko naturalne oraz zdrowie człowieka.

Solwentowy- to druk barwnikami rozpuszczonymi w cykloheksanolem, odpornymi na warunki atmosferyczne. Dzięki temu druki mogą być przez wiele lat eksponowane na zewnątrz. Cykloheksanol jest toksycznym alkoholem o drażniącym działaniu i dlatego maszyny te charakteryzują się dużą uciążliwością dla środowiska.

Mildsolwentowy- zwany też solwentem miękkim, stosowane są farby o obniżonej ilości rozpuszczalników.

Ekosolwentowy- to druk farbami opartymi m.in. o kwas mlekowy. Cechuje go wyższa rozdzielczość od druku twardego, mniejsza szkodliwość dla środowiska lecz niższa trwałość na warunki zewnętrzne.

Pigmentowy- to druk atramentami pigmentowymi w których cząstki cząstki stałe zawieszone są w rozpuszczalniku, – wodzie z dodatkiem glikolu etylowego. Charakteryzuje się stosunkowo dobrą odpornością na warunki fizyczne (woda, UV), ale ze względu na stosunkowo duże krople utrudnione jest uzyskiwanie wysokich rozdzielczości.

Barwnikowy- najczęściej stosowany rodzaj farby w których barwnik jest rozpuszczony w wodzie lub w innej substancji. Jest bardzo tani, ale najmniej trwały. Łatwo wypłukuje się z zadrukowywanych powierzchni, jest nieodporny na promieniowanie UV. Wydruk praktycznie zawsze wymaga foliowania.

Uv- to druk tuszami utwardzanymi promieniami UV. Cechuje go wysoka trwałość koloru, ale słaba trwałość mechaniczna - druk jest nanoszony powierzchniowo. Tusze UV są podobnie szkodliwe jak midsolwent i nie nadają się do stosowania np. w mieszkaniach. Ich zaletą jest możliwość druku białym kolorem i/lub lakierem.